Düşünce gönlüme kordan bir alev
Ruhlara dayanılmaz bir ıstırap gelir
Sen sonu kıvrımlara varan bir yolun taşısın
Güneş billur billur bakar sana
Hitam olmuş tüm başlangıçlar bana
Hak eden sen misin? Ki bu hayatı devam edersin
Kalbimden bir Boğaziçi akşamı geçer
Yüreğim yalnızlığa hep boyun eğer
Bütün hayatların bir noktasında hep ünlemler var artık
Takılıp kalmışız bir noktasında hayatın
Uykuya yatarken yıldızlarla birlikte
Gecenin efkarı hala üzerimde
Tüm feryatlar dökülüyor şimdi bembeyaz kağıtlara
Hayat gazelleşmiş yaprak yaprak dökülüyor üzerime
Rüyalarıma meleklerin hayali geldi
Bir hayat yetmedi mi? Gözü doymazlar gibi
Sen değilsin bu şiirin baş kahramanı
Kahramanı yada ilhamı
Es artık rüzgar yüreğime neye yarar
Yağ yağmur hırçınca bedenime neye zarar
Yoksulluğun güneşe gülümsemesi gibi
Tüm gençlik ormanları kül oldu gözümde
Ne bir ses ne bir nefes
Kalbimde sonbahardan kalma yapraklar var
Ve hayat
Rüzgarın avuçlarından uçurması gibi
Geriye kalan sadece iki cümle:
Eylüldü bir düştü
Gençliğime bir ah da hayattan düştü...