Bir Destandır Çanakkale

Sanki bütün dünya Türklere karşı.
Kimi İngiliz kimiyse Anzak´tı.
Düşman birkaç güne geçerim sandı.
Öyle ya ne ordu ne silah vardı.

Cephane silah olmasa ne yazar.
Dünyayı inleten Türklük ruhu var.
Üstümüzdeki oyunları bozar.
Bu topraklar onlara olur mezar.

Onları getiren sömürge ruhu.
Müslüman´ı Müslüman´a vurdurdu.
Birçoğunun haberi yoktu.
Bilse kardeşini vurur muydu.

Bırakıp geldiler sevdiklerini.
Belki olmayacaktı dönüşleri
Kınalayıp gönderdi anneleri.
Vatanım diyordu son nefesleri

Kimi dağda çoban kimi öğretmen.
Tek bir şey istiyorlardı yürekten.
Türk bayrağı inmemeliydi gökten.
Bu vatan alınamazdı Türklerden.

Yüklendi Seyit onbaşı gülleyi.
Batırmalıydı o büyük gemiyi.
Görüyordu yaklaşan tehlikeyi.
Kurtalmalıydı aziz milleti.

Çok çetin bir savaş şartlar ağır.
Türk´teki bu inanç zorluk mu tanır.
Türkleri yeneriz diyen aldanır.
Türkler tarihe adını yazdırır.

Anafartalar kumandanı orada.
Öyle bir bakış attı ki umutla.
Dedi yaklaştık artık kurtuluşa.
Bambaşka uyanacağız sabaha.

Zafer denemez belki