Belkide Aşk
Belki de ölümün gizli provasıdır ayrılık. Aldığın her nefes yalnızlığın zabtına geçmiştir..Gülümsemelerin solduğu yüz çukurlarından savruluyor aşkın imla hataları. Virgüllerin beli kırılır satır ortalarında. Perdelerinden taşınır güneş. Varlığında konuşmayan duvarlar, cümleleri sırtına yüklenip kirpiklerinde oyalanır ayazlar. Sesini yitirmiş bir rüzgar gibi kalakalırsın mevsimlerin ayak ucunda. Susmak istersin, delice ağlamak. Ama beceremezsin. Hayata cezalar kesercesine kelimelerinle yalnızlığın kıyısına kusarsın çığlıklarını. Gözyaşın akmaz sanırsın oysa iç cebinde biriktirdiklerin ayrılığın tek şahididir. Baktığın her kadın, gideni hatırlatıyorsa, takvimlerden hep gidişin tarihi avuçlarında soluyorsa artık yenilmişsindir. Belki de yaşadıkların, acıdır. Ama aşk her acıya göğüs gerip gideni hala sevebilmektir...Aşk; belki de imkansızlığın dudaklarına mıhlanmış tek kelimedir. Ya da cümlelerin namlusundan yüreğine saplanan kanlı bir gözyaşıdır.
Hala sol yanım kanamakta. Hala cerahatı bitmemiş bir ayrılığın narkozunda parmak uçlarım ısrarla onun adını yüreğime karalamakta. Sensiz ölmeyi göze alıp ölemiyorsan, uzaklarda senin saçlarına değil de başkasının saçlarında dolaşan ellerini hala özlüyorsan hala sevmektesin. Yazdığın her kelimeyi ayrılıkla tutuşturup yüreğinde yakıyorsan ve ertesi gün güneşin perdelerine indiğinde onun sesinin olmadığı yataklardan uyanmak istemiyorsan ve gelmeyeceği bile bile hala deliler gibi seviyorsan bunun adı aşktır. Bir zamanlar elele dolaştığınız sokaklarda anıların ve kadının kokusunu hala arıyorsan, saatlerce aynı şarkıyı dinleyip rüzgarın kovalandığı caddelerde arkası dönük kadını" o "zannedip onun olmadığı anladığında yüreğini topuklarında eziyorsan hala seviyorsundur...
Belki de aşk; ayrılıklara göğüs gerip bir yudum gülüşüyle hiç gitmemecesine yaşabilmektir...
|