Yokluğun dağlıyor içimi feryat,figan...
Çıkıp gelsen diyorum en olmadık zamanın birinde
Tam yenildiğimi düşündüğüm anda
Tutsan yine ellerimi...

Şimdi aşkın son mevsimini yaşıyor yüreğim...
Yokluğun buz gibi soğuk...
Seni arıyorum
Gel desem gelemezsin biliyorum
Sevmedin belki de beni...
Yada korktun sevmekten...
Olmadı ama...
Ne yaptıysam,nekadar haykırsamda sevgimi
Olmadı...
Yıktın beni gidişinle...

Sil al gözlerimin önünden o son sarılışı...
Çek al yüreğimden,canımı acıtan o kahrolası sevgiyi
Yeterki daha çok acıtma canımı...

Ya gel...
Yada çık dünyamdan..
Bu kararsızlık dağlıyor yüreğimi..

Senin için “gelmez” dediğim yüreğimi aldat

Gittiğin gün,soldu bütün renklerim...
Güneşim karardı...

Arkana bile bakmadan,
Yaşanılan onca şeyi umursamadan
Sevgimiz adına,
Onu kaybetmemek adına savaştığımız günleri
Uykusuz kaldığımız geceleri hiçe sayıp
Gittiğin gün varya işte,
Beni yıktığın gün...

Hiç kimse sana benzemiyor
Saramıyor kolları senin gibi...
Gözlerinde boğulduğum gözler değil bana bakan...
Sen değilsin karşımdaki...

Ama bitti
Senide,kendimide kandıramam bu saatten sonra...
Bir aldanıştı belkide sadece..
Yada sadece bir avunuş...

Gittin...
Oysa,söyleyeceklerim bir bir boğazıma dizildi..
Hani sevgimiz vardı uğruna meydan okuduğumuz...
Hani ellerimiz vardı birbirine sıkıca kenetlenen...
Ama gittin...
Şunu bilki sevgili;
Gittiğin gün aldın beni yüreğinin karanlıklarına...
İstesende çıkaramazsın artık
Her aklına geldiğimde seninde için yanacak...
Çünkü seni sevdim...

Son bir şey daha sevgili...
SEN GİTTİN...
BEN BİTTİM...