sahipsiz mi sanmıstın?
Allah (c.c) Azrail'e sorar bir gün.
'Bu güne kadar sayısız can aldın, bunu yaparken hiç zorlandığın oldu mu?'
'Allah'ım, emir Sen'den geldiği için tereddütsüz yerine getirdim. Yalnız biri vardı ki, işte onun canını almak çok zor geldi bana.'
Allah alacağı cevabı bilmesine rağmen, hangisi olduğunu sorar.
'Hani köyde iki küçük çocuğuyla yalnız yaşayan bir kadın vardı. Çok yağmur yağmış, fırtına çıkmıştı ve sular yükseliyordu. Kadın iki küçük çocuğunu alıp hızla köyden uzaklaştı. Dağa tırmanacak, sular çekilinceye kadar orada kalacaktı ama önüne sel sularıyla azgınlaşan bir akarsu çıktı. Sular her tarafta hızla yükseldiğinde geçmek zorundaydı. Çocuklardan birini bir ağac kovuğuna yerleştirip diğerini kucağına aldı, bin bir güçlükle karşıya geçip çocuğunu ordaki başka bir ağaç kovuğuna yerleştirdi. Diğer çocugunu almak için geri dönerken, tam suyun orta yerinde o kadının canını almam emredildi. İşte en zor aldığım can o oldu Rabbim. Hava soğuk, sel her yanı basmış ve iki küçük çocuk nehrin iki ayrı tarafında yalnız. Açlık, susuzluk, soğuk ve vahşi hayvanlar... Ne olacak bu çocukların hali diye düşündüm. İşte o kadının canını alırken çok zorlandım Allah'ım.'
'Sen o çocukları sahipsiz mi sanmıştın ey Azrail?'
|