tuzlu_kahve...bende böle aşk istiom

[Çidoo]

Kıza bir partide rastlamıştı. Partinin sonunda kızı kahve içmeye davet
etti. Kız parti boyu dikkatini çekmeyen oğlanın davetine şaşırdı, ama tam
bir kibarlık gösterisi yaparak kabul etti. Hemen köşedeki şirin kafeye
oturdular. Delikanlı öyle heyecanlıydı ki, kalbinin çarpmasından
konuşamıyordu.Onun bu hali kızın da huzurunu kaçırdı.’ Ben artık gideyim’
demeye hazırlanırken, delikanlı birden garsonu çağırdı.
‘ Bana biraz tuz getirir misiniz’ dedi.’ Kahveme koymak için..’
Yan masalardan bile şaşkın yüzler delikanlıya baktı.
Kahveye tuz!..
Delikanlı kıpkırmızı oldu utançtan, ama tuzu kahvesine döktü ve içmeye
başladı. Kız merakla ‘ Garip Bir ağız tadınız var’ dedi...
Delikanlı anlattı:
‘ Çocukken deniz kenarında yaşardık. Hep deniz kenarında ve deniz kenarında
oynardım. Denizin tuzlu suyunun tadı ağzımdan hiç eksilmedi. Bu tatla
büyüdüm ben.. Bu tadı çok sevdim. Kahveme tuz koymam bundan. Ne zaman o
tuzlu tadı dilimde hissetsem, çocukluğumu deniz kenarındaki evimizi ve mutlu
ailemi hatırlıyorum. Annemle babam hala o deniz kenarında oturuyorlar.
Onları ve evimi öyle özlüyorum ki..’
Bunları söylerken gözleri nemlenmişti delikanlının. Kız dinlediklerinden çok
duygulanmıştı.
İçini bu kadar samimi döken, ailesini bu kadar özleyen bir adam , evi,
aileyi seven biri olmalıydı. Evini düşünen, evini arayan, evini sakınan
biri.. Ev duyusu olan biri..
Kız da konuşmaya başladı. Onun da evi uzaklardaydı. Çocukluğu gibi.. O da
ailesini anlattı. Çok şirin bir sohbet olmuştu.. Tatlı ve sıcak..
Buluşmaya devam ettiler ve her güzel öyküde olduğu gibi, prenses prensle
evlendi. Ve de sonuna kadar mutlu yaşadılar. Prenses ne zaman kahve yapsa
prensine içine bir kaşık tuz koydu, hayat boyu.. Onun böyle sevdiğini
biliyordu çünkü..
40 yıl sonra adam dünyaya veda etti. ‘ Ölümümden sonra aç’ diye bir mektup
bırakmıştı sevgili karısına.. Şöyle diyordu satırlarında..
Sevgilim, bir tanem. Lütfen beni affet. Bütün hayatımızı bir yalan üzerine
kurduğum için beni affet. Sana hayatımda bir tek kere yalan söyledim. Tuzlu
kahvede.. İlk buluştuğumuz günü hatırlıyor musun? Öyle heyecanlı ve
gergindim ki, şeker diyecekken ‘Tuz’ çıktı ağzımdan.. Sen ve herkes bana
bakarken, değiştirmeye o kadar utandım ki, yalanla devam ettim. Bu yalanın
bizim ilişkimizin temeli olacağı hiç aklıma gelmemişti. Sana gerçeği
anlatmayı defalarca düşündüm. Ama her defasında korkudan vazgeçtim. Şimdi
ölüyorum ve korkmam için bir sebep yok.. İşte gerçek.. Ben tuzlu kahve
sevmem.O, garip ve rezil bir tat..Ama seni tanıdığım andan itibaren bu rezil
kahveyi içtim. Hem de zerre pişmanlık duymadan. Seninle olmak hayatımın en
büyük mutluluğu idi ve ben bu mutluluğu tuzlu kahve borçluydum.
Dünyaya bir daha gelsem, herşeyi yeniden yaşamak, seni yeniden tanımak ve
bütün hayatımı yeniden seninle geçirmek isterdim, ikinci bir hayat boyu daha
tuzlu kahve içmek zorunda kalsam da..’
Yaşlı kadının gözyaşları mektubu sırılsıklam ıslattı.
Lafı açıldığında birgün biri, kadına ‘Tuzlu kahve nasıl bir şey’ diye
soracak oldu..
Gözleri nemlendi kadının..
‘Çok tatlı!.. dedi..