Ey hayat;gel ve yap son hamleni yaşamaktan aciz bu bedene.Ört günahlarımın üstünü.Gizle.Kimse bilmesin benden başka.Sonra al beni buradan göklere ya da yerin yedi kat dibine.Ortada sıkışmaktan kurtar beni.Hadi gel bekliyorum.Daha nasıl acıtabilirsin ki canımı;ne kaldı olmayan,ne kaldı yaşanmayan?...Çekmediğim daha ne var söylesene.Bunları yaşarken ben güçlü müyüm sence?Hesaba kattın mı bu çelimsiz beden bunlara ne kadar dayanabilir diye?Her yeni gelen yükte nasıl da dibe çöktüğüm sana yeterince eğlenceli geldi mi?...
Uzaklara gideyim;o sonsuz ufuklara...Bir şeylerin iyi olduğuna inandığım dünyalar****endi ayrı dünyamda yaşamalıyım ben Koymalıyım oraya sadece sevdiklerimi.Acıyı bırakmalıyım bu lanetlenmiş karanlığa...
Buradan kurtulmak isteyen acı çığlıklara tıkıyorum kulaklarımı.Kapıyorum gözlerimi ve bağırıyorum içten.Yine o sessiz haykırışlarımla...Ardından,ruhumun derinliklerinden tıpkı çığlıklarım gibi sessiz hıçkırıklarımın takibi başlıyor.Duyulacak diye korkuyorum.Etrafı ürkek gözlerle süzüyorum.Gözyaşlarım akarken yanaklarımdan;onları elimin tersiyle siliyorum.O tadamadığım mutluluğun sadece maskesini takabiliyorum.Sahte yüzler,sahte hayatlar;çevremde yaşanan sahte mutluluklar...Bir tek sevgim gerçek.O,bunca sahteliğin arasında sıkışıp kalmış;yaşamak için çabalayan sevgim.Acılardan sıyrılmak için çırpınan sevgim,benim herşeyim.Onu burada bırakmam;asla yanımdan ayırmam.Benimle birlikte yola devam etmeli.Acılara bedenimi siper yaparak karşı koyuyorum ve sevgime yer açıyorum.Yola devam etmesini her şeyden çok istiyorum.O kanadıkça benim içimden bir şeyler koptuğunu hissediyorum.Ama bunu istemiyorum.Dayanmalıyım o yüzden.Kendi dünyamın savaşını vermeliyim.Ben lanetlenmeden;burayı sevgimle lanetlemeliyim.Geçmeliyim aşkımla yoğrulan hayatıma.O açılan tertemiz sayfaya ilk senin adını yazmalıyım.Sessiz çığlıklarım gitsin;yerine mutlu haykırışlarım gelsin.Sahtelikleri sileyim bu hayattan;her şey şeffaf hissedilsin.Gözümden iki damla yaş gelsin;o da mutluluğu temsil etsin !...