|
|
07-23-2007
|
#1 |
Seni en sona saklamistim...
Seni en sona saklamistim... Varligimin ve yoklugunun sonunda
söylenebilen tek suskunluktun sen... Ömrümün son demlerine yakisan son sözdün. Ben seni hiç söylemeyecek, yazmayacak, anlatmayacaktim... Bir sir olmaliydin duvarimdaki suretinle yalniz benim aramda. Sandallara gül.... gül doldurmaliydin ve bir bir tutusturup denize salmaliydin ben sonlardan sana selam edince... Uçurumlar esiginde dururum bir an. Yanik bir türkü olur dudaklarimda; eski, çok eski bir gülüs gibi kalan.. Geçtigim ve belki de geçmedigim o yollardan yeni asklar gelir simdi çiglik çigliga... Elleri titrer hasretin vuslatlarin koynunda.. Bir ben böyle ne diyecegini bilmez kalirim ortalarda... Bir ben böyle bunalmis, bikkin... Turuncu balkonlu evlerin pencerelerinde yine her mevsim taze çiçekler kalsin.. Bana düsen son suskunluk, bana düsen son yalan (da) burada denize hiç kavusamamis nehirlerin kederi ile yasansin... Kaçinilmaz yoklugumun kiyisindan ben simdi dünyada benden hatira bilinecek olan son sözleri yazdim. Sana adanmis bir yürekten baska neydim? Var olmayan sana yana yana yoklugumun girdabina kapildim.. Ah! Ask! Bu mudur hep senin alinyazin! Siirler, okunmaya vakit bulunmamis kitaplar bas ucumda duran... Çantamdaki bahar.. defterlerin arasinda unutulmus güller, postada mektuplar... Uzakta bir sehrin issiz kaldirimlarinda unutulmus, ayaklar altinda yipratilmis onurlu hatiralari askin... ahh dallari agaçlarin... Dalgalarin selamini dallarda serçelere getiren yanlis rüzgârlar da bu matemli sessizlige katilsin... Ve bir gül olsun yanginlardan arta kalan! Bu sehir yansin, hiç acima! Ve ardimdan yalniz cevapsiz sorularim aglasin... Sevdamin adi, Kaderde sakli, Kalsin! Iste sana son sözüm bu, Sen benim tek yalanimsin...
__________________
 |
|
|
|
 |
| Etiketler |
| saklamistim, seni, sona |
|
|
Hybrid-Şeklinde
