ayrıLırken... (ümiT yaşar oğuzcan)

[böcücük]

ayrıLırken...

dinLe sevdiğim bu ayrıLık saaTidir.
dünya var oLaLı beri çirkin ve soğuk...
erken içeceğimis bir iLaç gibi
Tadı dudakLarımısda acımsı,buruk...
bu saaTTe gözyaşLarı yeminLer,
boş bir TeseLLidir inandığımıs...
perde kapanıor, fiLm biTior işTe,
o hiç biTmeyecek sandığımız...
görüyorsun, konuşacak birşeyimiz kaLmadı.
sadece bakışLarımızda hüzün.
işTe ayrıLık bu; hiç bekLemediğimiz...
o ikiz kardeşi öLümün.
anLıorum bir daha görüşemeyeceğiz
bu son buLuşmamızdır seninLe
yeni bir hayaTa başLayacaksın arTık...
onunLa, o yeni sevgiLinLe.
anLıorum arTık o öpecek eLLerini,
kuLağına aşkı o fısıLdayacak,
içinde bir pişmanLıkTan başka
"benden eser kaLmayacak..."
sigaranı söndür,kaLkabiLiris...
on adım sonra yoLLarımız ayrıLmaLı.
sakın ağLama ve birşey söyLeme bana
insan ayrıLırken biLe büyük oLmaLı...

(ümiT yaşar oğuzcan)