HocaNIZ şiirmi bulun dedi buyrun

[S.P.Q.R]

CANIM YANIYOR
Canım yanıyor,içimde bir sızı nedenini bilmiyorum
Adı sensizlik belki
Yada ulaşamamak, ağlayamamak derinden,
Kıyamdayken başka yerde, secdedeyken başka yerde olmak
Yönelememek sana içten bir aşkla
Canım yanıyor ya Rabbel alemin
Bir sızı var anlayamadığım,
Canım yanıyor Ya Erhamerrahimin
Adını koyamadığım,
Bugün gitmek istedim buralardan
Sana yakın olmak için,uzakları yakın yapabilmek için,
Çıktım viran şehrimden;daha fazla gidemedim nedense,
Bir yağmur başladı sessizce,ER-RAHİM diye fısıldadı paramparça olan yüreğime,
İrkildim Ya Rabbelalemin,rahmetine kavuştur beni,
Sonra yürüdüm içimde bir ses anlayamadığım,
Bir güvercin gördüm sırılsıklam; EL-CELİL dedi içimdeki sese,
Ne büyük.ne yücesin;yüceliğinle derman ol derdime,
Islandım,yorgunum birde acı var içimde nereye baksam seni gördüm ALLAHIM
Bir çocuk tebessümünde,bir yaprağın vedasında mevsime,
MALİKÜ’L-MÜLK tecellisini gördüm kara bulutların içinden doğan güneşte
Sen her şeyin tek sahibi ALLAHIM,
İçimde bir uçurumken hayat,üstelik çıkmazdayken dar sokaklarım
EL-MÜHEYMİN sesi kulağımda,
Sen aciz kullarını unutmayan hep gözeten ALLAHIM,yardım et bu kuluna,
Savruluyorum nereye gitsem bilmiyorum,bir dağa bakıyorum bir mahlukata
Hepsi rükuda hepsi kıyamda
Çiçekler,otlar,toprak secdede
En küçük mahlukat zikirde,insanlık ise gaflette
YA HALIK diyor tabiat;adem ise hüsranda,azapta
Ey incelik,lütuf sahibi EL-LATİF
Ey kusurlardan münezzeh KUDDÜS
EY adalet sahibi EL-ADL
EY büyüklük sahibi EL-AZİM
EY merhamet sahibi ER-RAHMAN
Nereye baksam,nereye dönsem sen tecelli ettin,
Bir tek insanlıkta görmedim huşu ile yakarış,
her şey sende yaşarken;İnsanlık nefsinde ölmüş
Her yer sende iken,insanlık her yerde viran olmuş,
Bu viran şehirde,divane dünyada yalnız bırakma bizi
UTANIYORUZ RAHMETİ GENİŞ ALLAHIM
Bizi bize bırakma ALLAHIM
BİZİ BİZE BIRAKMA

[S.P.Q.R]

MEKANIN CENNET OLSUN

Dertli olduğunda bir dost arar durursun can Ülkesinde

öyle bir dost kazanırsın ki
Kaybetmek aklına bile gelmez
Lakin bilirsin ölÜm bir çizgi kadar yakın
Lakin yine de inanamazsın ayrıldığına

Sonrası
Bir mesaj gelir telefona
‘YÜZÜNDE NUR
AKLINDA İLİM
KALBİNDE ALLAH
DİLİNDE LA İLAHE İLLALLAH
GöNLÜN DE RESULULAHÂ’
Eksik olmasın diye
Meğersem son dizeleri ve son mesajıymış

İşte sonrası
Bir kaza haberi duyulur
Dostun olan Recai vefat etmiş.
Hem de
Okulunun bitmesine yirmi gÜn kala
Şaka dersin kendi kendine
İnanamazsın.
Lakin bilirsin ki bu ölÜm gerçek
ve öyle bir bıçak saplanır ki yÜreğine
göz yaşların kurur
ve hasret bağrını yakar
ne yaparsan yap
dostun yoktur.
lakin dualarla sararsın dostunun hayalini
ve geriye
sadece rÜyalar kalır özlemini dindirmek için
o da kısmet olursa
lakin ne olursa olsun
onu sevmeyi unutmazsın

İşte kardeş bu dizeler sana
Cenabı Allah seninledir inşallah
Bizden ayrılıp öbÜr dÜnyaya göçsen de
Dualarımız seninle

[S.P.Q.R]

Ümmetine olan şefkati


Vaktiyle zengin biri, donatıp bir ziyâfet,
Çok fakîr bir âlimi, evine eder dâvet.

Âlim gelip oturur, zenginin sofrasına.
Lâkin bir lokma bile alıp koymaz ağzına.


Ev sâhibi üzülüp, arz eder ki: (Efendim!
Görürüm yemezsiniz, bunu ben merak ettim.)


O âlim şöyle der ki: (Evimde, şu aralar,
Birkaç zaîf ve garîb ciğerpârelerim var.

Aç ve susuz olarak dururken onlar evde,
Nasıl yiyebilirim bunları ben bu yerde?)

Ev sâhibi, bunları âlimden öğrenerek,
Çocuklarına dahî gönderir hemen yemek.

Âlim, ancak o zaman gönül râhatlığıyle,
Zenginin sofrasında başlar yemek yemeye.


Kıyâmet gününde de, Rabbimiz, bunun gibi,
Cennete dâvet eder o "Sevgili Habîb"i.

Lâkin girmez Cennete o Server-i kâinât.
Zîrâ kalbi, değildir hiç müsterîh ve râhat.

Ümmetinden günâhı fazla olan kimseler,
Çünkü mahşer yerinde gâyet zahmettedirler.

Onları düşünerek o Hüdânın Habîbi,
Allaha yalvararak, arz eder ki: (Yâ rabbî!

Ya beni, onlar ile gönder Cehennemine.
Ya da sok onları da, benimle Cennetine.)

Rabbimizden bir hitâb gelir ki: (Ey Habîbim!
Ben, yalnız senin için Cenneti halk eyledim.

Sen o günâhkârların tamâmını alarak,
Girin hep Cennetime, birlikte şâd olarak.)

Yine "Benî İsrâil" zamanında bir adam,
Vardı ki, günâh ile geçmişti ömrü tamâm.

Uzun yıllar yaşayıp, sonra da öldü birden.
İlgilenen olmadı kötü bilindiğinden.

Sonradan birkaç kişi gelerek bir araya,
Cesedini götürüp, attılar bir sahrâya.

Lâkin Mûsâ Nebî'ye hemence cenâb-ı Hak,
Vahyetti ki onunla alâkalı olarak:

(Yâ Mûsâ, onu gidip güzel kefenleyiniz.
Namâzını da kılıp, öylece defnediniz.)

Mûsâ aleyhisselâm, Rabbinin bu emrini,
Yaptı ve daha sonra sorunca hikmetini,

Buyurdu ki: (Yâ Mûsâ, o, halkın bildiğinden,
Daha günâhkârdı da, af eyledim yine ben.

Çünkü o, bir zamanlar baktığında Tevrât'a,
Habîbimin methini görmüştü o kitapta.

Kalbinde, "Habîbim"e muhabbet hâsıl oldu.
O sahîfeyi öpüp, sonra başına koydu.

Sevgili Habîbime gösterdiği muhabbet,
Sebebiyle ben onu, ettim af ve mağfiret.)

[S.P.Q.R]

Kıl Namazını

Ey kul! kıl namazını,yap taatini
Ne zamandır bilinmez ölÜm saati
Kıldıysan namazı kazandın cenneti
Elde ettin iki cihan saadeti

Namaz dinin direğidir,temelidir
Rabbimizin kullarına bir emridir
Kim olur ki bu emri yerine getirir
O kişinin dini sağlam ve diridir

Kıl namazını ihlasla,samimiyetle
HergÜn devam et sabırla,dirayetle
Hep yanyana ol camide cemaatle
Her yanın dolsun rahmetle,bereketle

Namazlar mÜmin kulların miracıdır
YÜzÜnÜn nuru,imanının tacıdır
Her insanın mutlaka ihtiyacıdır
Dertlerin,sıkıntıların ilacıdır

Ahrette ilk sorgu sual namazdandır
Namaz kılmak mÜminlerin şanındandır
Onların tahtı zÜmrÜtten,altındandır
Cennette giysisi ipek kumaştandır

[S.P.Q.R]

:::...::::EFENDİM:::::...::::

EFENDİM......

BİR AH KALDI BENDE EY SEVGİLİ,

ADINI MIHLADIM YÜREĞİME EY NEBİ,

SEVDAMSA İçİMDE,KUŞATMIŞ KALBİMİ

HASRET SANA BU CAN,RUHUM KALBİMİN ESİRİ,


ESARETİNİ çöZERSE,SEN çöZERSİN KALBİMİN,

BİR SEVDA Kİ İçİMDE YANAN, SöNMEYEN ATEŞİNDEYİM,

YÜREĞİMDEKİ DERDİN,DERMANI SENSİN EFENDİM,

GEL ARTIK NE OLUR,SENSİZ BU CEHENNEMDEYİM.

KARANLIK GECELERİN,SABAHISIN SEN öNDERİM

YÜREK SANA SEVDALI,SEVDANLA YAŞIYOR BEDENİM

GöREMEZSEM SENİ,İçİM YANAR CAN NEBİM

RUHUM SENİNLE BERABER,NİYAZIMLA İZİNDEYİM

NE OLUR BİR KERE GöREYİM NUR CEMALİNİ EY SEVGİLİ

NE OLUR EFENDİM,BEKLETME SANA HASRET BU ZAVALLI YÜREĞİ......

[S.P.Q.R]

Gel Mevlanaya

[S.P.Q.R]

Sende Öleceksin !

Bir gün Hasan-ı Basrî'ye Ömer bin Abdülazîz,
Yazdı ki: "Nedir bana, mühim nasîhatiniz?

Zîrâ hükümdar oldum, bilcümle müslümana,
Muvaffak olmam için, tavsiyeniz ne bana?"

O da ona yazdı ki: "Yâ Emîrel müminîn,
Çoktur mesûliyeti, idâre edenlerin.

Şunu bil ki bir sultan, bedende kalp gibidir,
O iyi olur ise, milleti de iyidir.

Bozulur milleti de, bozulursa o sultan,
O halde sen kendine, dikkat eyle her zaman.

Gerçi bugün sultansın, tebana hükmedersin,
Lâkin bir gün sen dahi, ölüp kabre girersin!

Şimdi hep sevdiklerin, yanındadır bu günde,
Lâkin yalnız kalırsın, kabire girdiğinde.

Bil ki imtihandasın, yâ Ömer sen şu anda,
Öyle amel eyle ki, kaybetme imtihanda.

Sana yazdıklarımın, ilâçtır her birisi.
Ve lâkin kullanmazsan, hiç olmaz fâidesi."

Hasan-ı Basrî ona, başka bir mektubunda,
Buyurdu ki: "Bu dünyâ, biter elbet sonunda,

Zîrâ bu, bir konaktır, ölünce sona erer,
Ebedî kalacak yer âhirettir yâ Ömer.

Dünyâyı üstün tutan, zelîl olur âkıbet,
Zîrâ Allah dünyâya, bir zerre vermez kıymet.

Süslenmiş gelin gibi, cezbeder dünyâ seni,
Ahmak olan kaptırır, dünyâya kendisini.

Evet, gerçi dünyâlık, lâzımdır her mümine,
Lâkin onun sevgisi, girmemeli kalbine.

Zîrâ kalp, nazargâh-ı ilâhîdir âşikâr,
Dünyâ muhabbetinin, orada ne işi var?

Dünyâyı seven kişi, düşer onun ardına,
Ve lâkin hiç bir zaman, eremez murâdına.

Her gün ayrı düşünce, her gün ayrı bir keder,
Ona kim aldanırsa, ömrünü heder eder.

Halbuki dünyâ benzer, insanın gölgesine,
Yakalamak istesen, o kaçar senden yine.

Sen dünyâdan kaçarsan, o gelir hep ardından,
Tecrübe edilmiştir, bu böyledir her zaman.

Yâ Ömer, bu insanlar, uyumaktadır, ancak,
Melekül mevt gelince, âniden uyanacak.

Hak teâlâ dünyâya, verseydi biraz kıymet,
Vermezdi kâfirlere, dünyâdan zerre nîmet.

Yâ Ömer peygamberler, âlimler ve velîler,
Ona aldanmamayı, nasîhat eylediler.

Zîrâ âhiret için yaratıldı bu insan,
Ve hesap verecektir, dünyâda yaptığından.

Hem dahi sonu yoktur, ebedîdir âhiret
Orada iki yer var, ya Cehennem, ya Cennet.

İnsan sonsuzluk için, yaratıldı yâ Ömer,
Öyleyse buna göre, âhirete değer ver."

(ALINTI)

[S.P.Q.R]

Medİnenİn GÜlÜ

[S.P.Q.R]

Dua

Dua pür edeple yakarış yâre
Çaresiz dertlere duadır çare
Duamız yok ise amel beş para
Hakkın kapısına varıştır dua

Dua ibadetin nuru özüdür
Müminin tövbesi rabbe sözüdür
Gözü yaşlıların gönül gözüdür
Hayat ırmağına dalıştır dua

Çarpan yüreğime dua bahardı
Gözlerim arardı, gönlüm sorardı.
Hakkın kapısına dua varırdı
Son nefeste mümin ölüştür dua

Yok, duasız kıymet buyurdu Hüda
İhlâsla yap dua Rabbine eda
Al abdestin Ömer belki şüheda
Kulluk için büyük yarıştır dua....


Ömer Ekinci Micingirt

[S.P.Q.R]

Yalvaririm Mevlam Sana

Bizi bu nefse ezdirme
Onun peşinde gezdirme
Hizmet yolundan bezdirme
Yalvarırım mevlam sana
Nefsin şerrinden kaçarak
Huzurunda alçalarak
Elim semaya açarak
Yalvarırım mevlam sana
Geceler dua ederek
Göz yaş ile hu diyerek
Her nimete şÜkrederek
Yalvarırım mevlam sana
Ağlayarak inleyerek
Aşk ile göz yaş dökerek
Hakk ismini zikrederek
Yalvarırım mevlam sana