yüzyıl savaşları

[N.S.D.A.P]

Yüz yıl savaşları İngiltere kralı III.Edward'ın Fransa tahtında hak iddia etmesiyle 1337'de başlayan ve ancak 116 yıl sonra 1453'te sona eren savaşlar dizisidir.
Genel olarak 1337'de başlayıp 1453'te bittiği kabul edilen Yüz Yıl Savaşları, görünürde feodalite ve hanedan savaşlarıydı. Feodal nitelikteydi, çünkü İngiltere kralı aynı zamanda Arquitaniadükü olduğundan, Arquitania'daki uyrukları dükle bir sorunları olduğunda onun süzerenine, yani Fransa kralına başvurabiliyorlardı. Hanedan çatışmalarının temelinde ise, Fransız baronlarının, Fransa kralı IV.Charles'ın ölümünden sonra yerine İngiltere kralı III.Edward'ı değil, VI.Philippe'i seçmeleri yatıyordu. Fransa'nın toprakları olan, ama ekonomilerinin temeli İngiliz yününe dayanan Arquitani ve Flandr'daki olaylar, sonunda 1294'ten itibaren iki ülke arasındaki gerginliği iyice arttırdı. Babası II.Edward'ın öldürülmesinden sonra kral ilan edilen III.Edward, annesi İsabella of France'ı sürgüne gönderdi ve sevgilisi olan Mortimer'ı idam ettirdi (1330). Daha sonra da, Fransa kralı IV.Philippe'in anne tarafından dedesi olmasına dayanarak Fransa tahtı üzerinde hak iddia etti; böylece Yüz Yıl Savaşları patlak verdi.
İlk saldırıyı başlatan İngiliz orduları Crécy'de Fransızları yendi (1346) ve Calais'yi ele geçirdi. Poitiers'de bir zafer daha kazanan (1356) İngilizler, Fransa Kralı II.Jean'ı esir aldılar. Çaresiz kalan Fransızlar 1360'taki Brétigny Antlaşması'yla çok büyük topraklar kaybettiler. V.Charles döneminde, krallık orduları komutanı Bertrand du Guesclin'in önerisiyle benimsedikleri yeni stratejiye göre, İngilizlerle çarpışmaktan kaçınarak ve sırayla kuşatma harekatı yürüterek, kaybettikleri toprakların hemen hepsini 1374'ten önce geri aldılar. Prensle arasındaki mücadeleyi fırsat bilen İngiltere kralı V.Henry yeniden Fransa üzerine yürüdü ve Agincourt Savaşı'nı (1415) kazanarak Normandiya'yı aldı. VI.Charles'ın imzalamak zorunda kaldığı Troyes Antlaşması'na (1420) göre, Fransa tahtının varisi V.Henry'nin oğlu VI.Henry olacaktı. Lorraine'li genç bir kızın, Jeanne d'Arc'ın inancı ve coşkusuyla yeni bir güç kazanan Fransız orduları Orléans'ı kurtardılar ve Reims'de veliaht VII.Charles'a taç giydirdiler. Jeanne d'Arc'ın İngilizler tarafından diri diri yakılmasından (1431) sonra kral, İngiltere'nin müttefiki Bourgogne ile Arras Antlaşması'nı (1435) imzaladı, orduda reform yaptı ve güçlü bir topçu sınıfı kurdu. Bu sayede Fransızlar sırasıyla Paris'i (1436), Normandiya'yı (1450) ve Arquitania'yı (1453) geri aldılar. Böylece, herhangi bir anlaşma imzalanmadan savaş fiilen sona ermişti.

Özgeçmiş

Çatışmanın özgeçmişi 400 yıl öncesinde 911 de bulunur,Carolingion Charles The Simple(17 Eylül 879-7Ekim 929:Simple(basit) diye adlandırılıyordu;Carolingion Hanedanlığı'nın bir üyesiydi.Fransa'yı Kral olarak (veya batı Fransa) 883-922/923 e kadar yönetti.),Viking Rollo'nun (vikinglerin ilk Kralı 860-932) krallığının Normandiya kısmına yerleşmesine izin verdi.1066 'da Normanlar savaşta William'ın komutası altındaydılar.Ve İngiltere'yi zaptettiler.Anglo-Saxon liderliğini Hasting savaşında yenerek.Daha sonra yeni bir Anglo-Norman güc yapısını kurdular.Gelecekteki Rollo ile başlayan olayları kaydetmek önemlidir.Norman lider Fransa Kralı'nın vasalı idi;daha sonra onlar İngiltere Kralı olsalar bile. İngitere'de anarşi olarak bilinen,takip eden bir savaş ve huzursuzluk döneminde(1135-1154) Anglo-Norman Henedanlığını Angevin kralları başarı ile sonuçlandırıyordu.Gücün en yükseğinde Angevin'ler Normandy ve İngiltere'yi yanısıra Maine,Anjou,Touraine, Gaskonya ,Saintogne ve Akitanya'yı kontrol ediyorlardı.Böyle toprak kalabalığı bazen Angavin İmparatorluğu olarak biliniyordu.İngiltere kralı hala Fransa kralının vasalı idi.Doğrudan doğruya pekçok Fransa toprağını yönetiyordu o zaman Fransa kralından başka.Bu durum sürekli çatışma sebebi idi.Fransa bu durumu bir dereceye kadar savaşla çözdü:Normandy'nin zaptı (1214) ,Saintogne savaşı (1242) ve sonuncusu Saint-Sardos savaşı (1324) Bu suretle kıtadaki nüfüsu azaltılan İngiltere'ye Gaskonya'nın küçük bir bölgesi kaldı.Ve Norman sarayını mücevherleri tamamiyle kayboldu. Erken 14.yüzyıla kadar pekçok İngiliz aristokrat büyük babalarının ve onların babalarının zengin kıta bölgesinde kontrole sahip olduğunu hala hatırlıyorlardı.Ve onlar burayı atalarının yurdu olarak kabul ediyorlardı.Bu toprakların mülkiyetini tekrar elde etmeyi motive ediyordu.