EDEBİYAT
Edebiyat: Nazım ve nesir yoluyla hale ve duruma göre söylenen ya da yazılan zarif, ölçülü, ahenkli, dil kurallarına uygun sözler veya bu çerçevedeki sözlerden bahseden ilimdir.
Edebiyat; aslında terbiye nezaket, zarafet ve haddeden geçme kıvama erme gibi manalara gelen "edeb" kökünden gelmektedir. Ama daha çokta insanın hayat tarzı yaşama üslubu, şekliyle alakalı ve onun duygusal, ruhi hayatının geliştirilmesine vesile olacak bir araç diye yorumlana gelmiştir.
Edebiyat, Arapça “edep” sözcüğünden türemiştir. Edep sözcüğü “eğitim, iyi terbiye, naziklik, incelik” gibi anlamlara gelir. Ancak burada kastedilen ruhun eğitilmesi, incelmesi, kaba duygu ve davranışlardan arınmasıdır. İşte şiir, öykü, roman, tiyatro ve sinema gibi eserler karşısında bir heyecan ve coşku duyar ve ruhumuzun dinginliğini hissederiz. Peki edebiyat nedir?
Duyguları, düşünceleri, olayları söz veya yazı ile güzel ve etkili bir biçimde anlatma sanatına edebiyat denir.
Gerçekte edebiyat; duygu, düşünce, sevinç, umut, üzüntü, tasa, kaygı gibi bireysel duygular ile toplumsal hayattaki olayları olduğu gibi yansıtan bir sanat dalıdır.
Öte yandan belirli bir bilim alanında yazılmış eserlerin tümü için de edebiyat sözü kullanılır: Tıp Edebiyatı, Hukuk Edebiyatı gibi. Bu anlamda bilim adamları arasında “literatür” sözcüğü yaygın olarak kullanılır. Bunun yanında edebiyat ile ilgili kuralları öğreten bilim dalına da edebiyat denir. Örneğin; nazım, nesir, ölçü, gazel, koşma gibi kavramların öğretildiği bilim dalının adı edebiyattır. Ayrıca belirli bir döneme ya da sanat anlayışına bağlı kalınarak yazılan eserlere de edebiyat denir; Halk Edebiyatı, Tanzimat Edebiyatı, Klâsik Edebiyat gibi.
Edebiyat, derin hisler uyandıran duygu, düşünce ve hayallerin dil aracılığıyla güzel, etkili ve belli bir şekil içerisinde anlatımıdır.
Edebiyat, güzel sanatların da bir koludur.
Edebiyat, çıplak hakikat ve hayallerin süslü elbisesidir.
Edebiyat, tabiî ve beşeri olayları anlatırken beyinlerde hayranlık uyandırmaktır.
Edebiyat, fikir ve hisleri çeşitli şekillerde ifade etme yeteneğidir.
Edebiyat, bir ressamın çizgilerle renkler arasında ilgi kurarak bir tabloya yansıtması gibi gerçekle hayali yer ve zamana göre birleştirme sanatıdır.
Edebiyat, hayatın gizli sayfalarını görmek, mikroskobik bir işçilikle onları tetkik ve tahlil edebilmektir.
Edebiyat, gönülden kopan duyguları aynı güzellikle başkalarına duyurabilmektir.
Edebiyat, beşerî hareketlerin aynasıdır. Her şeyi onun içinde görmek mümkündür.
Edebiyat, insanlara, hayvanlara ve etrafımızda gördüğümüz ve anladığımız maddî, manevî şeylerle alakalı hususlarda bir fikir, bir felsefe bulmak ve her türlü vaziyet ve hareketler arasında münasebet aramak, sınırlı gibi görülen halleri alakalarıyla genişletmek, takdir hissi verebilecek derecede izah etmektir.
Edebiyat, bütün malzemesi ve şekli, kelimelerden kurulan bir sanat abidesidir. Üzerindeki nakış ve renkler, ilmin, dehanın nakış ve renkleridir.
Edebiyat, sosyal ilimlerin tercih edilmesidir. Ancak onun sahnesinde her hakikat tecessüm eder.
Edebiyat, bütün ilimlerin neticesi ve özüdür. Bunun içindir ki edebiyat, ilim ve felsefenin ilerlemesinden sonra parlaklığını göstermiş ve medeniyet aleminde hakimiyeti temin etmiştir.
Edebiyat, bazen top, tüfeklerin, bombaların yapamadığı tesiri yapar, onun sihirli parıltıları, bir toplumun karanlıklarını daima aydınlatmağa kafi gelebilir.
Edebiyat, şekli ve yapılışı itibariyle her zaman semaların derinlerine uçabilen bir balondan farksızdır. İlim ve fenden kuvvet aldıkça yok olması mümkün değildir.
Edebiyat ne çocuk oyuncağına benzer, ne de “Arşimet” kanunları gibi ciddiyet ve sebat gösterir. Asırdan asıra, halden hale değişen bir hakikattir ki aksini ispat, hiçbir vakit mümkün olamaz.
Edebiyat, güzelliğin olduğu kadar çirkinliğin de ifadesidir. Hiç bir ilim ve sanat bu derece tesire sahip değildir.
Edebiyat, musiki gibi yalnız seslerin bestesi değil, kendine mahsus fikir ve duyguların da bestesidir. Edebiyat olmasaydı musiki öksüz kalırdı.
Edebiyat, ilkbaharlarda açan çiçekli ağaçlara benzer. Esen fırtınalardan her ne kadar çiçeklerini dökerse de yine düştüğü yerleri süslemekten geri kalmaz.
Çeşitli alanlarda düşüncelerinden ışık aldığımız Atatürk'ün güzel sanatların dallarından biri olan edebiyata ilişkin görüşleri şöyledir ;
"Söz ve anlamı, yani insan aklında yer eden her türlü bilgileri ve insan kudretinin en büyük duygularını, bunları dinleyenleri veya okuyanları çok alâkalı kılacak surette söylemek ve yazmak sanatı. Bunun içindir ki edebiyat ister nesir, ister nazım şeklinde olsun, tıpkı resim gibi, musiki gibi güzel sanatlardan sayıla gelmektedir."
Edebiyatın Konusu: Genel anlamda insan, yaşam ve doğa edebiyatın konusudur. Günlük yaşamın her bölümü, doğada bulunan varlıklar, tarihle ilgili olaylar vb. konular sanatçıların ilgi alanına girer. Bu olayları sanatçı,hayal gücünü de kullanarak edebiyatın konusu yapar.
Edebiyatın Muhtevası : Edebî eserlerde işlenen konu, yazarın konuyu ele alış biçimi,dil ve anlatım özellikleri muhtevayı (içerik) oluşturur.
Şair ve yazarlar ele aldıkları konuları kültür ve birikimleri ölçüsünde, hayal güçlerini de katarak zenginleştirirler.
Edebiyatın Metodu : Edebiyatın konusu olarak düşündüğümüz insan, doğa ve yaşam diğer bilim dallarının da konusudur. Fakat bu bilim dallarının insana, doğaya, yaşama bakış açıları farklıdır.
Sanatçı ele aldığı konuları; gördüklerini, duyduklarını, bildiklerini işlerken olduğu gibi yansıtır veya değiştirir.

__________________

Forumun En ii Cs Cfg Sini İndirmek İçin Tıkla (:

TıkLa ! Bir Teşekkürü Cok Gormeyin (:

Why So SeriouS ?