Küçük, masum bir rüyaydı benimkisi!..

[[αℓiєиѕ]]

Küçük, masum bir rüyaydı benimkisi!..

Doğaya, özgürlüğe, yeşile, maviye tutkunluktan geceler boyu hep aynı rüyayı görüyorum. Gündüz düşlerini, kaçamak dakikalarımı hep aynı rüya süslüyor. Sonsuz ve mavi deniz... Mavi diplerdeki o sessiz ve büyülü şehir... Güneş ışığının bile ulaşamadığı, o en derindeki su şehri... Ve bu şehirde yaşayan suskun insanlar... "Her deniz yaşlıdır zaten / öğrenmez ama öğretir mutluluğu..." diyordu okuduğum şiirler.
Mutluluğu istiyordum ve biliyordum ki, mutluluğu bana ancak yaşlı ve mavi deniz öğretebilirdi. Masmavi diplerde gizli mutluluk. Yeryüzünün tüm pisliklerinden arınmış, huzurlu derinlerde güzellik. Ve yaşadığımız dünyanın bütün ayrılıklarından uzak sevdalı suların içindeydi aşk... Mutluluk, güzellik ve aşk eşsiz maviliklerde bekliyor...
Sınırlı dünyayı yaşarken, gün be gün özden uzaklara düşmek, bedene hapsolmuş ruhun dayanılmaz sancılarına katlanmak, ah ne acı... Ne sevilmiş bir zalim, ne seven bir mazlum olmamalı artık... Sınırsızlığa dönmeli... Kaybedilen iyot tadındaki sevdaya dönmeli...
Kararlı firar adımlarıyla yürüyorum geleceğime doğru... Koşarak geçiyorum sıcak kumlardan, ufkum mavi... Rotamı, aşkların sonsuz derinliğine çevirdim... Geriye dönüş yok... Ayaklarım bir özlemle ıslanıyor serin sularda... Ve özgürlüğün ilk heyecanıyla ürperiyorum... Ayaklarımın altında ufacık çakıl taşları oynaşıyor... Geldiğim için o kadar sevinçliler ki... Dalgalar daha da coşuyor her bir adımımda, kucakları açık sıkıca kavrıyorlar bedenimi... Bütün kirlenmişlikler, bütün gürültüler, bütün ayrılıklar arkamda kalıyor... Ben berraklığa, sukunete ve kavuşmalara gidiyorum...
Derinlere indikçe uzaklaşıyorum gün ışığından. Artık hiç bir kötülük, hiç bir kirlenmişlik, hiç bir ayrılık ulaşamaz bana... Derinliklere indikçe eski zamanlarla karşılaşıyorum... Tanığı oluyorum en büyük tarihin. Kumlara gömülmüş kadırgalar, gemiler, yelkenliler, denizaltılar... Korsan hazineleri balıkların oyuncakları olmuş...
Binlerce çeşit balık... Suyun altında oynaşıyorlar. Beni de alıyorlar yanlarına... Su içinde sessiz konuşmayı öğretiyorlar... Sessizliği yaşıyorum balıkların içinde... Ve yavaş yavaş yaklaşıyorum aradığım yere...
Rüya şehrinin kapıları uzaktan görülüyor. Eski zamanların batık şehri artık sessizliği yaşıyor. Beni bekliyor, iyot kokulu sevdalım, beni bekliyor. Yeşille mavi birbirine karışmış taş duvarın oyuklarında... Büyük kapı ağır ağır açılırken beni karşılıyorlar... Büyük kapıdan aydınlığa ve katıksız aşka giriyorum. Artık hiçbir yanım acımıyor. Tuzlu sular bütün yaralarımı kuruttu. Tüm ruhumu bütün pisliklerden arındırdı. Ölmüş hücrelerim bir bir yenileniyor... Su oluyorum ben, kocaman mavi deniz... Yepyeni ben rü*******a kavuşmanın hazzını yaşıyorum.
Birden, evet birden okyanus diplerinden ve bu hayal şehirden inanılmaz bir şekilde uzaklaşıyorum. Artık hayallerde hiç bir mavi yok. Dört bir yandan telefonlar durmadan çalıyor. Hiç durmadan vızıldayan lanet print makinesini kırmak istiyorum. Bilgisayardaki yazım silinmiş... Yeniden yazmak mı?.. İnanamıyorum... Zamanı yakalayamıyorum... Daha bu kadar mı? Hayır, sigara bitti... Hayır dayanılır gibi değil...
Ben berrak su şehrine geri dönüyorum...