> Habib Baba, 4.Murad devrinin gizli, kimsenin bilmediği Allah
> dostlarındandır. Yaşlıdır,fakirdir,gariptir.Fakat Rabbinin katında da
> alemlere denk bir değerin sahibidir.
>
> Yaşlı Habib Baba, uzun bir kervan yolculuğunun sonunda İstanbul'a
> gelmiştir.Yolculuğunun tozunu, yorgunluğunu atmak için bir hamama gider...
> Niyeti, şöyle iyice bir keselenip, paklanmak... Bedenini de ruhuna denk
> kılmaktır.
>
> Fakat hamamcı Habib babayı içeri sokmak istemez.
>
> 'Bugün' der, 'Sultan Murad'ın vezirleri hamamı kapattılar, dışarıdan müşteri
> alamıyoruz.'
>
> Habib baba üzülür... Rica, minnet eder, yalvarır...'Ne olursun' der,
> 'kimseye varlığımı belli etmem, aceleyle yıkanır çıkarım.Bu tozlu bedenle
> Rabbime ibadet ederken utanıyorum. Binbir dil döker. Hamamcı ehl-i
> insaftır... Dayanamaz... Kabul eder... Hamamın en sonundaki odayı göstererek
> ...
> 'Baba şu odada hızla yıkanıp çık, parada istemem. Yeter ki vezirler, senin
> farkına varmasınlar.'
>
> Habib baba sevinerek kendine gösterilen yere girer. Yıkanmaya başlar...
>
> Ve bu arada hamamcının karşısında yeni bir müşteri belirir. Boylu, poslu,
> genç, yakışıklı biridir bu gelen. Onunda görünümü fakirdir... Ama sadece
> görünümü... İkinci müşteri kılık değiştirmiş, 4.Murad'dır. O gün
> vezirlerinin topluca hamam alemi yapacaklarından haberdar olan padişah merak
> etmiştir.
> 'Hele bir bakalım' demiştir, 'bizim vezirler, hamamda benden uzakta, kendi
> başlarına ne yaparlar, nasıl eğlenirler?'
>
> Ve bu merak padişahı, tebdil-i kıyafet ettirerek, hamama getirmiştir.
>
> Az önce yaşananlar bir kez daha tekrarlanır...
>
> Hamamcı vezirler der almak istemez... Padişah ise, ne olursun der, bastırır
> ve padişah galip gelir... Habib babanın yıkanmakta olduğu odayı göstererek,
> genç padişahın kulağına fısıldar:
> 'Şu odada bir ihtiyar yıkanıyor. Sende sar peştemali beline gir yanına...
> Beraber sessizce yıkanın, bir an evvel çıkın... Ve ekler: 'Aman ha! Vezirler
> varlığınızı bilmesinler.'
>
> Sonra 4.Murad da Habib babanın yanına süzülür. Beraber sessizce yıkanmaya
> başlarlar. Bu arada, hamamın büyük salonundan gelen tef, dümbelek, şarkı,
> türkü sesleri ortalığı çınlatmaktadır...
>
> Habib babanın gözü, genç hamam arkadaşının sırtına takılır. Biraz kirlenmiş
> gibi gelir ona... Allah hikmeti gereği dostuna, o yanındakinin tedbil-i
> kıyafet etmiş padişah olduğunu ilham etmemiştir...
>
> Ve yanındakini, görüntüsüne uygun, kendi gibi fakir bir delikanlı zanneden
> Habib baba yumuşak bir sesle konuşur:
>
> 'Evladım' der, 'Sırtın fazlaca kirlenmiş, müsade edersen bir
> keseleyivereyim.'
>
> Padişah aldığı bu teklif karşısında şaşkınlaşır ve bü yük bir haz duyar...
> Haz duyar, çünkü ömründe ilk defa biri ona, padişah olduğunu bilmeden, sırf
> bir insan olarak, karşılık beklemeksizin bir iyilik yapmayı teklif
> etmektedir.
>
> Memnuniyetle Habib babanın önünde diz çökerken: 'Buyur baba' der, 'ellerin
> dert görmesin'
>
> Bu arada içerideki alemin sesleri hamamı çınlatmaya devam etmektedir. Habib
> baba, 4.Murad'ın sırtını bir güzel keseler... Fakat padişah kuru bir
> teşekkürle yetinmek istemez.. Ne de olsa insandır ve o da her insan gibi
> kendine yapılan iyiliklerin kölesidir.
>
> 'Baba' der, 'gel bende senin sırtını keseliyeyim de ödeşmiş olalım.'
>
> Habib baba, teklifin kimden geldiğinden habersiz, tebessümle;
>
> 'Olur evlad' deyip, sultanın önünde diz çöker. Bu arada, Sultan Murad kese
> yaparken bir yandan da Habib babayı yoklar, ağzını arar...
> 'Baba' der, 'görüyormusun şu dünyayı... Sultan Murad'a vezir olmak varmış...
> Bak adamlar içerde tef,dümbelek hamamı inletiyorlar, sen ve ben ise burada
> iki hırsız gibi...'
>
> Habib baba Sultan Murad'ın cümlesini tamamlamasına fırsat bile bırakmaz,
> kendi hükmünü söyler... Sultan Murad'ın Habib babadan duydukları, ağzı açık
> bırakıp, keseyi elden düşürten cinstendir:
>
> 'Be evladım' der, Habib baba, 'Sultan Murad dediğin kimdir? Sen asıl
> Alemlerin Sultanına kendini sevdirmeye bak ki, O seni sevince sırtını Sultan
> Murad'a bile keselettirir...