bir sahabe Peygamberimize bakarken birden ağlamaya başlar… Peygamberimiz (asm) sorar: “Neden ağlıyorsun?” Gözleri yaşlı sahabe cevap verir: “Ey Allah’ın sevgilisi, sen Peygambersin, bir gün bizler öleceğiz. Sen Rabbine kavuşacaksın ve Cennete gideceksin; ama bizim ne olacağımız belli değil… Ben öldükten sonra, bir daha seni hiç göremezsem diye korkuyorum… Beni ağlatan bu…”

Duygulanır Efendimiz (asm), “Üzülme” der: “Üzülme, çünkü kişi sevdiği ile beraberdir… Orada da öyle olacaktır…”

Sahabe için Cehennem, biraz da Peygambersiz kalmak, onu görememektir…

Bu sevgidir, bu bağlılıktır onları Cennete taşıyan…

Sahabeyi sahabe yapan…

Peygamberimizin (asm) vefat ettiğini öğrendiğinde, “Kim Muhammed öldü, derse; onun boynunu vururum” diyen Hazret-i Ömer de bilmektedir her nefsin bir gün gelip ölümü tadacağını; ama dayanamamıştır gitmesine…

Vefat ettiğini öğrendiği an onu özlemeye başlamıştır çünkü…

Yokluğudur onun gözlerini dolduran…

Özlemekte miyiz Hazreti Muhammed’i (asm)?

Zaman zaman bizim de gözlerimizi doldurmakta mıdır onu özlemek?

“Muhammed öldü” diyenlerin, ona “ölü” muamelesi yapanların boynunu vurmak geçmekte midir bizim de içimizden?

Onu bir gün görebilme ihtimali düştüğünde içimize, titremekte midir göz kapaklarımız?

Hazret-i Peygambere mektup yazan liseli çocukları gördüğünüzde bakışlarınız dalıp gider mi çok uzaklara? Sevgiyle ve inatla hiç önünüzdeki boşluğa “Lebbeyk ya Muhammed (asm)” diye bağırmak geçer mi içinizden?

Bir kalbi kalp yapan, o kalbin içinde hayat bulanlardır…

Kalbimizdeki ne ise, biz oyuz aslında…

Geri kalan teferruat…

Geri kalan, et, kemik, kan...

Birkaç kelime…

Birkaç uzun cümle…

İşlerimiz, cinsiyetimiz, memleketlerimiz, ne zaman doğup ne zaman öldüğümüz...

Birbirlerini seven dostlar için edilen bir duâ vardır. “Allah sizi Cennette komşu yapsın” denir onlara…

__________________

Abi denilecek bisi yok...agliyorum suanda...Ama biz maalesef ki biz ona layik degililz. Herkesin nefsim nefsim diyecegi gün O Ümmetim Ümmetim diyecektir...
Hic birimiz adi gectiginde kalbi titriyor mu ki...?!? Ki sahabeler Onun adini duydugunda kalpleri hizla attigi icin ellerini baglarina koyarlarmisti.Bizde bu hareketi salavat getirdigimizde yapariz...ama salavat oldugu icin..kalbimiz titredigi icin degil demi?..
Bir ezgide söyle diyor...Ah ne olur rüyama girsen, girsende gül yüzünü görsem. Görsemde yüz kere bin kere ölsem Güllerin Efendisi...hic istedik mi gercekten Onu, Allah-u Tealanin YA HABIBIM, SEVDIGIM diye cagirdigi kisiyi, rüyalarimizda görmeyi...
Allah(c.c)senden bu yazi icin senden razi olsun canim abim

__________________

cümlemizden razı olsun... yorumun beni gururlandırdı teşekkürler...

__________________

Vallah abim, icimden geleni yazdim! yani bunlar benim düsüncelerim, kimsenin katilmasina gerek yok tabii... ama gururlandigin icinde sevindim, demek dogru bisiler yazmisim

__________________