Coelho 'nun kaleminden kibir öyküleri

[SAMSUN]

Kıskançlığın kibiri

Suriye''nin çöllerinde Şeytan öğrencilerine şunları anlatıyordu: ''İnsanoğlu her zaman kendisi için iyi bir şeyler yapacağına başkalarının kötülüğünü istemekle meşguldür.''

Ve söylediklerini öğrencilerine göstermek için çölde dinlenmekte olan iki adam üzerinde bir deney yapmaya karar verdi.

Şeytan, adamlardan birinin yanına yaklaştı ve ''Buraya senin dileklerini gerçekleştirmeye geldim'' dedi; ''Benden ne dilersen gerçek olacak. Arkadaşın da bu dilekten aynı senin gibi yararlanacak, yalnız ona her ne dilediysen onun iki katı verilecek.''

Adam uzun bir süre sessiz kaldı ve sonunda şöyle dedi: ''Arkadaşım benden daha mutlu ve kazançlı olacak çünkü ne dilersem dileyim o benden iki kat fazlasını alacak. Bu yüzden ben de ona bir tuzak hazırladım: Tek gözümü kör et, işte senden bunu diliyorum.''



Kutsallığın kibiri

Zen rahibi gerçeğe giden yolu bulabilmek için on yılını bir mağarada meditasyon yaparak geçirmişti. Bir öğleden sonra mağarasında dua ederken içeriye bir maymun girdi. Rahip konsantre olmaya uğraşıyordu ama maymun iyice yanına yanaşmış, ayağından sandaletini almaya çalışıyordu.

''Kahrolası maymun!'' dedi rahip. ''Neden dualarımı bölüyorsun?''

''Karnım aç'' dedi maymun.

''Git buradan! Tanrı''yla iletişim kurmamı engelliyorsun!''

''Benim gibi zavallı bir yaratıkla bile iletişim kuramazken Tanrı''yla nasıl iletişim kurabilirsin ki'' dedi maymun.

Bunu duyunca kendinden utanan rahip özür diledi.

Gücün kibiri

Köy bir barbar kabile tarafından tehdit ediliyordu. Köyün sakinleri de birer birer evlerini terk edip daha güvenli yerlere göç ediyorlardı. Bir yılın sonunda köyde bir grup Cizvit''ten başka kimse kalmamıştı.

Barbarlar ordusu köye geldiğinde hiçbir dirençle karşılaşmadı ve vahşi adamlar kazandıkları bu zafer şerefine büyük bir ziyafet düzenlediler. Tam yemeğin ortasında bir rahip karşılarına dikildi.

''Buraya gelip bizim bütün huzurumuzu kaçırdınız. Sizden burayı hemen terk etmenizi rica ediyorum.''

''Sen neden hala buradan kaçmadın?'' diye bağırdı barbarların şefi. ''Seni gözümü bile kırpmadan kılıcımla ikiye bölebileceğimi görmüyor musun?''

Rahip sakin bir şekilde cevap verdi:

''Peki sen, gözümü bile kırpmadan bir kılıçla ikiye bölünebileceğimi görmüyor musun?''

Rahibin ölüm karşısında bu kadar soğukkanlı kalabilmesine şaşıran şef, ertesi gün adamlarını toplayıp köyü terk etti.