Victor Hugo şöyle yazıyor: "Bilim sonsuz devinim arar.
Onu bulmuştur da: Bilim devinimin ta kendisidir. Bilim getirdiği iyiliklerden yana durmadan değişme halindedir. Onda her şey devinir, değişir, kabuk değiştirir. Her şey her şeyi yalanlar, her şey her şeyi yıkar, her şey her şeyi yaratır, her şey her şeyin yerini alır. Dün doğru diye benimsenen şey, bugün yeniden gözden geçirilir. O yüce bilim makinası durmak, dinlenmek nedir bilmez; hiçbir zaman doymaz; en iyiye olan susuzluğu tükenmez. 'Mutlak'a gelince; yabancıdır ona. Aşı, yıldırımsavar gibi buluşlar çok su götürür hâlâ. Jenner yanılmış, Franklin aldanmış olabilir; onun için araştıralım, daha da araştıralım. Bu yerinde duramayış güzel bir şeydir. Bilim insanın dört bir yanında tedirginlik içindedir... Bilim ahlâki için, ahlâksal bakımdan kaderimiz bir takım gerçeklere ermek değil, yeni yeni buluşlara atılmaktadır. Düşünce ancak ileriye yöneldiği ölçüde kendi adına hak kazanır, insan bir şeye sahip olmanın verdiği o burjuva güvenliğinden vazgeçip, bütün tehpkeleri ile birlikte aklın o büyük serüvenini kabul ettiği ölçüde insandır."
(Arka Kapak)