Şehit eşinin mektubu sonuna kadar okumanızı tavsiye ederim...
 

ÇÖZÜLME...
>>Sevgilim...
>>Ölüm denen o yoğun, kör karanlığın kederini, kahredici yalnızlığını ancak
>>ben gibi ayrılıklara mahkum edilenler bilir...Sen kahpe kurşunlarıyla son
>>nefesini verdiğin gün ben de dilimi mühürledim... Baban "Vatan sağ olsun,
>>bir evladım daha var, o da feda olsun" diye ağlarken, 7 aylık oğlunu
>>"emanetin" diye kalan son gücümle sıkı sıkı sarmıştım da nedense ayaklarım
>>beni taşımıyordu. İki yanımdan koluma girmişlerdi, o an kalabalık bana çok
>>gelmişti.. Kim bilir kaç kişilerdi.. Kasaba halkının yarısı arkamızdan
>>geliyordu.. En önde giden sen! Üstüne örtülmüş al bayrağımdan gözlerime
>>kızıl miller çekiliyordu... Son kez telefonda duyduğum sesin beynimde
>>yankılanıyordu. "Hepinizi çok özledim..." "Özledim..." "Özledim..."
>>Susmuştum....Oğlan büyüdü artık, her geçen gün biraz daha sana benziyor...
>>Resimlerden tanıdığı sana özenerek saçlarını sen gibi tarıyor... O
>>güldüğünde sanki sen gelip oturuyorsun karşıma... İçim ılık ılık kanıyor
>>ama ne o gün ne ondan sonra, her sabah uyandığım ıslak yastığımı
>>saymazsak, hiç ağlamadım.. Kavlimiz vardı unutmadım, "neden" diye hiç
>>sormadım, bir kahpe kurşunla yıkılmadım, rabbim verdi sabrını ne boyun
>>büktüm, ne senden vazgeçtim.. Her gelen kara haberde, hangi şehrin
>>şehidiyse oranın valisi, kaymakamı, esnafı, askerler, tanıyanlar,
>>yakınlar...Şimdiye değin ağıtlarla, bayraklarla uğurladıklarımız kadar
>>olmasa bile yine de kalabalıklar... Televizyon ekranından geçiyorum, ben
>>de yürüyorum onlarla... Bir kez daha... Bir kez daha... Bir ...
>>Sevgilim,Sen de oralardan görebildin mi bilmem, bu günlerde buralarda
>>zamansız bir kırlangıç fırtınası var... Hangi televizyonu açsam, bir
>>kahramandan söz ediliyor... Gazeteciymiş.. Ürkek bir güvercin gibiymiş..
>>İnsanlar gözyaşları arasında onun ne kadar mert, ne kadar vatansever
>>olduğunu anlatıyor... Gündüz gözü şehrin tam ortasında vuruvermiş
>>zalimler... Gördüm adamcağızın nasıl yattığını o soğuk taştan
>>kaldırımda... Üzerine gazete örtmüşler... Ayakkabısı da yırtıkmış... İçim
>>acıdı... Sahi sevgilim, operasyona gittiğiniz dağda, gecenin ayazında o
>>karların arasında vurulduğunda karnın tok muydu ? Üşümüş müydü ellerin,
>>esen deli rüzgar yaşartmış mıydı gözlerini? Bölücü hainlerle çatışırken,
>>sağınızda solunuzda bombalar patlarken ne geçmişti aklından en son ?
>>Bunları bilememek koyuyor insana, yine de mayınlara verdiğimiz
>>şehitlerimizi düşününce şükrediyorum.. Hiç değilse sen parçalanmadın,
>>vatan toprağında bütünsün, vedalaşırken kaskatı elini tutabilmiş, uzun
>>uzun yüzüne bakabilmiş, mühürlediğim dudaklarımla solgun, soğuk alnından
>>öpebilmiştim ... Diyorlar ki öldürülen gazetecinin adı Hrant Dink'miş,
>>Türkiye Cumhuriyeti mahkemelerinde Türklüğe hakaretten yargılanmış..
>>Kibarlık olsun, Türkleri incitmesin diye Ermeni soykırımı oldu demiyormuş
>>da, Türkiye Ermenilere karşı suç işlemiştir bu suçu kabul etsin, iki
>>devlet aralarında anlaşsın, gereken yapılsın diye yazıyormuş,
>>söylüyormuş... Ermenistan da Türkiye'den toprak istiyormuş... Sen gibi
>>şehit olanların canıyla kazanılan vatanın birazını "bize verin"
>>diyormuş... Günlerdir televizyonlarda bu gazeteci var sevgilim...
>>Günlerdir kırlangıç fırtınası dinmiyor... Hükümetten birileri önermiş,
>>Hrant Dink Türk bayrağına sarılsın demişler... Köşe yazarları da "Şehide
>>ağıt" yazmışlar... Bize vatan uğruna ölenlerin şehit olduğu öğretilmişti..
>>Bayrak, vatan uğruna, vatana hizmet ederken can verene sarılır bilirdik...
>>Cenaze törenini canlı yayınla verdiler... Hem de Dünyanın her köşesinde...
>>Ben de senin ve sen gibilerin cenazesini kalabalık sanırdım... Bütün yurt
>>bizle ağlıyor, terörü lanetliyor bilirdim... Yurdun dört bir yanından
>>çoluk çocuk, yaşlı, genç demeden koşturup gelenleri görmeliydin...Mahşer
>>yeri gibiydi ortalık.. Hepsinin ellerindeki pankartlarda "Hepimiz
>>Ermeniyiz" yazıyordu... Ne çok Ermeni varmış, şaşırdım! Sadece onlar mı ?
>>Türkiye'yi düşman belleyenler de davetle gelmiş... Geliş paralarını da
>>devlet ödemiş... Bu defa geçemedim ekrandan.. Yürüyemedim onlarla.. Burada
>>cenaze böyle törenle defnedilirken, Ermenistanda da "Soykırım Anıtı"
>>önünde tören yapmışlar... Acaba orada da "Hepimiz Türküz" diyenler oldu mu
>>? Hani son konuşmamızda susmuştum.. İçimdeki korkuları göstermemek için
>>boğazım düğümlenmiş, sesim çıkmamıştı... Şimdi söylüyorum... "Ben de seni
>>ben de seni... BİLEMEZSİN NE ÇOK ÖZLEDİM SEVGİLİM"Artık dilimdeki mührü
>>çözüyorum, içimde biriktirdiğim feryadı salıyorum, gittiği yere gitsin
>>kırlangıç fırtınasıyla... Böldürmemek için her biriniz siper ederek
>>bedenlerinizi feda olmuştunuz vatana. Sizler kara toprağa bizlerse diri
>>diri boşluğa gömülürken arkanızda yurdun dört bir yanından gelen
>>"Ermeniler" yürümemişti.. Hiçbir yabancı televizyon acılarımızı dünyaya
>>göstermemişti.. Karalara bürünen hayatıma, babasız büyüttüğüm evladıma
>>karşın, yurdun dört bir yanında "hepimiz Ermeniyiz" diye haykıranlara da
>>helal ettim hakkımı ...
>>..... .......
>>*** Çok ucuza satıyoruz bu insanları çoook...***

eline emeğine sağlık arkadaşım bu tür konularda biraz daha duyarlı olmamız gerekli tesekkürler...