Kutlu Söğüt Ağaci
(ata'nin Doğa Sevgisi)



Yapraklarinda Billur Billur Gozyaslari Agliyorlar Birini Ozluyorlar
Eski Ankara'da, Ilk Meclise Giden Yol Ustunde Bir Tek Sogut Agaci Vardi; Kar Degil,
Yagmur Degil Gumus Yapraklarina Toz Yagardi.
Ama O ''olsun....'' Derdi, Varsin Olsun,az Sonra Bu Yoldan O, Gececek. Beklerdi.
Umut Doluydu,iyimserdi Bu Bekleyisi De Severdi.
Her Gun, Ama Her Gun, ''o'' Gecerken Onunden Bir Senlik Bir Dugun Sogutun Gumus Yapraklari
Sikir Sikir Oynardi. Dunyada Mutluluk Diye Bir Sey Vardiysa Eger Bu Bulusmada Vardi.
Mustafa Kemal Pasaydi Her Gun O Yoldan Gecen Ister Gec Olsun, Ister Erken...
Ve Yaninda Kim Varsa... Gozleri Guler Bak! Der, Iste Bak! Bu Agac Benim Sevgilim,
Anam,bacim, Ankara'daki Tek Agacim!
Boylesine Seviyorum Onu Ve Bekliyorum, Bir Gun Bu Sehrin Agaclara Donanip Doldugunu.
Gunlerden Bir Gun, Sabahin O Tatli Serinliginde
Gazi Mustafa Kemal Pasa Gene Ayni Yoldan Gecerken
Ve Yanindakilere ''bak,bak Bu Benim...'' Derken
Gozlerine Inanamadi, Agacini Yerinde Bulamadi. Yol Muhendisleri Emir Vermisti
Caresiz....
Sogutu Kesin Demislerdi.
Simdi Aziz Ataturk, Ellerine Yuzune Kapamis Agliyordu.
Kucuk Bir Cocuk Gibi: ''ama O, Benim Agacimdi'' Diye Agliyordu.
Gorenler O Ani Unutamadi
O Agidi, O Isyani... Birileride Yok Canim Oyle Sey Olmaz Dediler
Mustafa Kemaller Aglamaz Dediler. Ama Sogutler....
O Gundur, Bu Gundur Yapraklarinda Piril Piril Gozyaslari
Bu Anlayisa Isyan Ettiler '' O , Birtek Agac Icin Bile Aglardi'' Dediler
Aglardi.
Onda Işte Böyle Kocaman Bir Yürek Vardi.

yüreğine sağlık